Historia croissanta

Croissant jest symbolem kuchni Francuskiej i w dzisiejszych czasach je się go na całym świecie. Ale czy wiesz, że historia croissanta wychodzi poza granice Francji i sięga innych części Europy?

Croissant jest maślanym, wielowarstwowym rogalikiem z ciasta francuskiego. Nowoczesny croissant powstał na przełomie XIX i XX wieku w francuskich piekarniach. Istnieje wiele teorii i spekulacji na temat jego pochodzenia. Przeczytaj, by dowiedzieć się skąd się wziął croissant oraz jak stał się symbolem francuskich dań.

Czy croissant pochodzi z Austrii?

Mówi się, że przy tworzeniu croissanta francuscy cukiernicy inspirowali się półksiężycowatym ciastkiem kipferl pochodzącym z Austrii. Słowo croissant odnosi się do półokrągłego kształtu rożka. Kipferl jest przysmakiem, który od dawien dawna był wypiekany i jedzony w Austrii. Jego historia sięga XIII wieku. Kipferl jest zrobiony z różnych typów ciast i można go jeść zarówno na słono jak i na słodko. Obecnie, zamawiając Kipferl, prędzej dostaniesz ciastko, niż chlebek, czy brioszkę.

Mity i legendy

Jedna z legend mówi o tym, że cukiernicy austriaccy stworzyli wypiek kipferl aby uczcić upadek Imperium Osmańskiego w bitwie pod Wiedniem w 1683 roku. Półksiężyc na fladze osmańskiej stanowił inspirację dla kształtu ciastka.

Jednakże uznaje się, że to po prostu jedna z ciekawych opowieści i niewiele w niej prawdy.

Niektóre źródła podają, że croissant pojawił się we Francji za czasów Marii Antoniny, który przypominał jej smaki dzieciństwa na dworze króla Ludwika XVI.

Niestety nie ma wystarczających dowodów historycznych na potwierdzenie tych podań.

Croissanty zaczynały stawać się francuskim przysmakiem w drugiej połowie XVII wieku, ale to dopiero w XIX wieku zyskały popularność.

Jak croissant stał się francuski?

W latach 30-stych XIX wieku oficer austriackiej artylerii, August Zang, ufundował założenie piekarni wiedeńskiej (Boulangerie Viennoise) na ulicy rue de Richelieu w Paryżu. W piekarni można było skosztować wiedeńskich przysmaków, w tym kipferl, który w krótkim czasie zdobył popularność i stał się inspiracją dla innych Francuskich cukierników.

Croissanty stały się śniadaniową potrawą. Nawet Charles Dickens wspomniał o nich w swoim periodyku w latach 70-tych XIX wieku.

Spisanie pierwszego przepisu na croissanta przypisuje się francuskiemu cukiernikowi Sylvainowi Claudiusowi Goy z początku XX wieku .

W jego książce z 1950 roku La Cuisine Anglo-Americain pojawił się przepis na croissanta. Goy zmienił jego recepturę. Zamiast ciasta na brioszki, jak robił to August Zang, użył wielowarstwowego ciasta drożdżowego, co nadało croissantowi jego cienką, kruchą i maślaną konsystencję.

Jednakże, czasem uznaje się, że pierwszy przepis na croissanta wydrukowano w 1906 roku, w książce Nouvelle Encyclopédie Culinair autorstwa Auguste Colombié.

Croissanty na śniadanie

Croissant stał się standardowym śniadaniem jedzonym w Francji w XX wieku. Swoje rozpowszechnienie zawdzięczał wzrastającej popularności na chodzenie do kawiarni i cukierni. W latach 20-stych XX wieku stał się obowiązkowym wypiekiem w paryskich kawiarniach. Croissant został rozsławiony na arenie międzynarodowej jako typowo francuski przysmak.

Obecnie croissanta można znaleźć w różnorodnych wariantach, takich jak croissanty nadziewane czekoladą (pain au chocolat) lub croissanty wytrawne z szynką i serem.

W dzisiejszych czasach croissantami można się delektować na całym świecie. Croissanty są doskonałą reprezentacją bogatej historii kulinarnej Europy.

W całej Europie istnie wiele typów croissantów i wariantów wypieku kipferl. Są zrobione z róźnych ciast i nadzienia oraz inaczej się prezentują, Croissanty przemierzyły drogę od Austrii aż po Francję i rozprzestrzeniły się na cały świat, udowadniając tym samym jak tradycje kulinarne nas do siebie zbliżają i zmieniają się wraz z upływem lat.